ch. 13
Eum.13.1
Sic Eumenes annorum quinque et quadraginta,
cum ab anno vicesimo, uti supra ostendimus, septem
annos Philippo apparuisset, tredecim apud Alexandrum
eundem locum obtinuisset, in eis unum equitum alae
praefuisset, post autem Alexandri Magni mortem imperator exercitus duxisset summosque duces partim
reppulisset, partim interfecisset, captus non Antigoni
virtute, sed Macedonum periurio talem habuit exitum vitae.
Eum.13.2
in quo quanta omnium fuerit opinio eorum,
qui post Alexandrum Magnum reges sunt appellati,
ex hoc facillime potest iudicari, quod, quorum nemo
Eum.13.3
Eumene vivo rex appellatus est, sed praefectus, eidem
post huius occasum statim regium ornatum nomenque sumpserunt neque, quod initio praedicarant, se
Alexandri liberis regnum servare, praestare voluerunt
et hoc uno propugnatore sublato quid sentirent aperuerunt. huius sceleris principes fuerunt Antigonus,
Ptolemaeus, Seleucus, Lysimachus, Cassandrus.
Eum.13.4
Antigonus autem Eumenem mortuum propinquis eius sepeliendum tradidit. ii militari honestoque funere, comitante toto exercitu, humaverunt ossaque eius in
Cappadociam ad matrem atque uxorem liberosque eius
deportanda curarunt.
Phocion